Begin dit jaar deelden we nog met Sami Souguir in zijn bevoegdheid van Schepen voor Cultuur en Stadsontwikkeling mijn bezorgdheid over het gebrek aan cultuur- en sociale ruimten in de nieuwe stadsontwikkeling aan de Gentse dokken. En zie, een half jaar later worden wij door de groep Take In - Ibis Budget - Adagio Acces Hotels uitgenodigd om een nieuwbouwruimte van 400 vierkante meter in te vullen met een expo. Daar gaan we natuurlijk graag op in.

U bent met zijn allen welkom van 16 september tot 15 oktober

van donderdag tot zondag van 14u tot 18u

Take In Koopvaardijlaan 29 aan de Dampoort

met de fiets Kleindokkaai

Openbaar vervoer Gent-Dampoort op 100m

Met de auto parking NMBS Dampoort

We nodigen u ook graag uit op de toelichting en receptie op

zaterdag 23 september om 17u

met Sami Souguir Schepen van Cultuur en Stadsontwikkeling

Wil u erbij zijn?

Bevestig je komst via jan@jandeproost.com of via FB, Instagram of Whatsapp

Veerle Verbeke: schilderijen, digital art, installaties

Jan De Proost: grootformaat foto’s en installaties

Griekse mythologie

“De triade”

De Gorgonen: Medusa, Stheno en Euryale

De Griekse mythologie staat vol met verhalen over diverse goden en godinnen, heroïsche helden en enge monsters. Tot die laatste categorie behoren ook de Gorgonen: drie afgrijselijke zussen met slangen in plaats van haar, woeste ogen en slagtanden. Maar hun meest verschrikkelijke eigenschap was dat je werd versteend als je ze in de ogen aankeek. Het bekendste verhaal met Gorgonen is het verhaal van Perseus en Medusa waarin hij haar hoofd moest bemachtigen en de prinses Andromeda redde van het zeemonster Cetus.

De goden uit de Griekse en Romeinse mythologie staan niet bepaald bekend om hun zelfbeheersing als het gaat om mooie meisjes. De Romeinse schrijver Ovidius beschreef in het vierde boek van de Metamorphosen hoe Medusa zo'n angstaanjagend uiterlijk kreeg. Toen Medusa nog maar een jong meisje was, stond ze al bekend om haar schoonheid en prachtige haren. Neptunus (Poseidon) zag haar en verkrachtte haar vlak voor het beeld van Minerva (Athena). Uit schaamte bedekte Minerva haar ogen met haar schild en als straf veranderde ze de haren van Medusa in slangen, en een ieder die naar haar keek zou worden versteend. Sindsdien heeft Minerva ook zulke slangen op haar borststuk of schild (aegis) afgebeeld om vijanden angst in te boezemen.

De Gorgonen waren in de vroeg Griekse kunst een populair thema. Ze worden vaak afgebeeld met ronde hoofden en een brede grijns, grote tanden, een uitstekende tong en natuurlijk slangenhaar. Anderen hadden ook slagtanden. Omdat ze mens en dier konden verstenen, werden ze geregeld ter bescherming van gebouwen en objecten daar op afgebeeld. Vanaf het classicisme (kunstbeweging rond 1640 - 1720) werden ze eerder als mooie vrouwen met slangenhaar uitgebeeld.

Het verhaal van Medusa was een reflectie van de toenmalige cultuur waar de positie van de man en de vrouw duidelijk worden beschreven. De mannen zijn de helden en de vrouwen uitermate volgzaam of monsterachtig wild.

Voor Perseus en zijn cultuur was Medusa een gevaarlijk vrouwelijk monster dat moest worden gedood

Voor Dante was dit het beeld van erotische kracht dat mannen kon verwoesten.

Freud zag in haar haar een nest van beangstigende fallussen en als gevolg castratie angst.

De kledingontwerper Gianni Versace gebruikte het gezicht van Medusa in zijn logo en maakte reclame met haar gezicht voor mannen ondergoed, haute couture en exotisch serviesgoed.

In onze tijd is het beeld van de reputatie van Medusa anders geworden. Nu zien we haar eerder als een symbool voor het slachtoffer van de patriarchale maatschappij.

De verhalen rond de mythe Medusa zijn een weerspiegeling van onze cultuur die aan verandering en evolutie onderhevig is. Terzelfdertijd onderzoekt onthult het verhaal heel veel over onszelf en onze cultuur.

Ondertussen zijn er gelukkig al wat herschrijvingen van de verhalen van vrouwen in de Griekse mythologie.

Zo kregen onder andere Penelope, Circe, Medusa en Pandora al wat meer hedendaagse invullingen.

De afgelopen jaren kwamen er boeken op de markt van Pat Barker, Nathalie Haynes, Madeline Miller, Margaret Atwood met meer vrouwelijke invulling voor deze toch wel zeer mannelijke verhalen.

Waarom het verhaal van Medusa?

Het verhaal van Medusa is al een hele tijd in mijn leven. Ik gebruikte haar naam als avatar in het pré Facebook tijdperk.

Het verhaal van Medusa leeft ook onder ons. Het Medusa verhaal waar ik me persoonlijk met verbonden voel is dat van de gekwetste vrouw. Er is haar onrecht aangedaan (de verkrachting), toch is ze is veroordeeld door haar omgeving (Athena veranderde haar in een monster).

Blame the victim.

We kunnen ervoor kiezen om in de trauma ervaring te blijven zitten of we kunnen ervoor kiezen om er iets met te doen.

Mijn Medusa geef ik een mooier einde. Ik zie haar eerder als een sterke figuur die ondanks de pijn boven zichzelf uitstijgt en haar verhaal vertelt aan de rest van de wereld.

De tijd van zwijgen is voorbij.

Medusa spreekt.